Olijfbomen in Italië

Geplaatst op 09-04-2019

Wanneer ik ’s avonds laat samen met de videograaf, DJ en saxofonist arriveer hebben het bruidspaar en hun gasten net dansles aan de rand van het zwembad.

In het prachtige San Severino Marche trouwt Gert-jan met zijn Anika. Zij hebben daar een villa gehuurd die idyllisch verscholen ligt tussen heuvels vol met olijfbomen.

Anika wilt zo graag tussen de olijfbomen trouwen en er wordt een prachtig stukje gevonden vlak bij een grote indrukwekkende eik. Dit stuk wordt omgetoverd tot zo’n romantisch tafereel dat het lijkt of ik een film in stap.

Zo mooi, zo romantisch.

Als alle gasten plaats hebben genomen op de witte stoeltjes, komt Gert-jan in zijn cabrio met zijn bruid Anika over de heuvel aanrijden. Iedereen staat op en verwelkomt ze. Gert-jan neemt plaats in het prieel en Anika wordt door haar vader weggegeven. Dit blijft voor mij een van de mooiere momentjes van een ceremonie. Wanneer ik refereer naar de in 2001 overleden moeder van Anika die er vandaag helaas niet bij is. Dan begint het heel zachtjes te druppen. Ooh wat wordt zij, Margot toch gemist. Al die afgelopen jaren al en nu helemaal. Ook de vader en broer van Anika missen Margot vandaag heel erg. Het druppen verandert langzaam aan in grote druppels. Vette ronde druppels die ritmisch met grote regelmaat op het veld vallen. Wat nu? Wat gaan we nu doen. Bij een seintje van de bruid rent iedereen naar de eik en zoekt dekking onder de paraplu van bladeren. Gelukkig is het redelijk snel weer droog en iedereen gaat weer zitten. Ik ga weer verder waar ik gebleven ben en ik heb Margot's naam nog niet uitgesproken of de hemel begint genadeloos te huilen. Grote druppels kletteren links en rechts om ons heen. De grote eik biedt zelfs geen bescherming meer. De druppels vinden tussen de bladeren door hun weg naar de vrolijk geklede gasten. Iedereen wordt nat, kletsnat. Dan wordt er besloten terug te gaan naar de villa en daar de ceremonie voort te zetten. Iedereen rent naar de auto’s. Een van de auto's komt nog vast te zitten waardoor weer een aantal gasten uit de auto’s springen om de vastzittende auto te helpen. Natter dan nat zijn de mannen. Wanneer de auto losschiet sjeest iedereen snel weer naar zijn eigen auto en weg is iedereen.

Ik verlaat de plek als laatste. Met de klassieke katheder in mijn handen. Ik kijk om en ik zie de eik helemaal staan alleen. Met nog wat mooie witte slierten van versiering in haar takken en daaronder een statafel in wit tule gehuld waar een grote zilveren bowl op staat met allemaal flessen champagne en frisdranken in ijs gekoeld. Een bijzonder gezicht.

Ik spring in de auto bij de DJ en saxofonist.. en we rijden naar de villa waar voor de derde keer de ceremonie opgestart wordt.

Een bruiloft in drie etappes. Mooier wordt het niet.