Spoed Bruiloft

Geplaatst op 20-07-2017

Na een geweldige bruiloft op Ibiza vlieg ik de volgende ochtend vroeg weer naar ons kikkerlandje. Met en grote grijns zit ik tevreden in het vliegtuig ondanks mijn slaaptekort. Gelukkig word ik opgehaald van het vliegveld en binnen ‘no time’ ben ik weer thuis.
Laat ik eens naar mijn werkmail kijken.
Wat? Of ik de volgende dag een huwelijk kan sluiten?
Er is wat mis gegaan. Er zijn de nodige gasten zijn uitgenodigd waar enkele zelfs uit het buitenland komen. Die kunnen en mogen niet afgezegd worden. Of ik hun redder wil zijn.
Yes ik wil!
Natuurlijk ga ik hun helpen.
Hoppa in de 5de versnelling. Hetgeen ik normaal in 35 tot 40 uur doe zal ik nu binnen 18 uur realiseren!
Wat een uitdaging. Heerlijk. Mijn slaaptekortgevoel is gelijk weg. Dit heeft plaats gemaakt voor adrenaline.
Dit gaat lukken. Dit gaat een mooie ceremonie worden. De energie van het huwelijk op Ibiza stroomt nog door mijn lijf en we gaan gewoon lekker door!
Met de ‘bruidegom to be’ neem ik het draaiboek door. 
Wat is er al geregeld? Wat moet en kan er nog gedaan worden.
Afgelopen donderdag heeft ‘de bruid to be’ een prachtige ruimte in gehuurd. De Koepelkamer van het redershuis  http://www.museumvlaardingen.nl/Museum/Trouwen. Daar willen ze graag een ceremonie.
Met grote spoed worden alle facetten van het traject door genomen.
Zo leuk om te zien dat als iedereen meewerkt dat er heel veel in korte tijd gedaan kan worden.

Maandag ochtend.
Ik rij Vlaardingen in en parkeer aan de haven. De zon schijnt en het echtpaar komt in vrolijke kleuren met een prachtig zonnebloemboeket aanlopen. De bruid heeft een authentieke Afrikaanse jurk aan en de bruidegom in dezelfde stof een tenue.
Twee vriendelijke medewerkers (Nel Buijs en Jan Willem de Gids) van het museum staan bij de ingang en wijzen iedereen de weg. Als zij mij zien en dan horen dat er toch een trouwambtenaar is en er toch een ceremonie komt schieten ook zij in de ‘actiemodus’. Zonder pruttelen gelijk aan de slag.
De Koepelkamer wordt in een ongelooflijk tempo voorzien van een katheder, tafel voor het tekenen van het certificaat en er worden rijen stoelen neergezet zodat iedereen kan zitten. 
De welwillendheid en snelheid waarmee dit gebeurt is indrukwekkend. Binnen 7 minuten staat alles zoals gewenst.
Dan is het zover.
De ceremonie kan beginnen.
Het bruidspaar komt binnen lopen en alsof niemand ze nog gezien heeft gaat iedereen klappen.
Er wordt gelachen en er wordt een paar keer een traantje weggepinkt.
Met verbazing en grote blijdschap gereageerd op de zwangerschap van de bruid.
Om het geheel cachet te geven (ik heb nu natuurlijk geen vrienden en familie kunnen spreken dus is het een wat kortere speech) gaan we ook de zandceremonie doen.
Zonder dat ik het wist zijn er ook de drie kinderen van de bruidegom uit een vorig huwelijk. Deze betrek ik erbij. Dit is elke keer op nieuw zo’n mooie ervaring. Zeker voor de kinderen. Ook zij gaan een deel van dit nieuwe gezin uitmaken. Dat start hier en vandaag. Vanwege de korte voorbereiding is het met zand en koffie gedaan. Prachtige metafoor. De koffie zal zich geheel vermengen met het zand. Dit gezin gaat zich met elkaar verbinden en verweven.
Dan proosten we….uh er staan glazen maar waar is de champagne. Ai die staat nog in de auto. De bruidegom pakt zijn autosleutels en wil naar de auto gaan. Gelukkig pakt zijn zwager dit over en haalt de champagne.
Dan wordt er om 11.00 uur ’s ochtends in de prachtige Koepelkamer in Vlaardingen  geproost op het huwelijk met bubbels (en alcoholvrije bubbels ). Proost lieve Salama en Jeroen!
Een kwartier later rij ik weer naar huis. Ik kom in een file. Maakt mij niets uit. Ik was op tijd in de Koepelkamer en ik heb een glimlach op mijn gezicht dat het gelukt is.
In minder dan 24 uur alles tot in de perfectie geregeld. In samenwerking met Nel en Jan Willem van Museum Vlaardingen en Els, de zus van Jeroen die alles wat Jeroen vergeet opvangt en regelt. Dank aan de fotograven Suzanne Ribbe (die vandaag ook jarig is en 18 jaar is geworden) en Robert Bas die beide ook getuigen zijn.
Wat een heerlijk gevoel is dit.

Deel dit bericht: